و آنگاه که خود را مالک خود انگاشتند و فراموش کردند مخلوق بودن خود را، و این که صاحب دارند و خالق، و آن هنگام که توانگران خود را صاحب حیات و بقای خود دانستند و تهی دستان نیز خیال کردند که اگر هم چون توانگران به خود اتکا کنند، می توانند از چنگال بیماری مهلک نجات یابند، همه از شهر جهت فرار از بیماری و مرگ گریختند و آن زمان خداوند فراموش شد. آنان از یاد بردند که مملوک اند و مخلوق. به ناگاه عذابی بس عظیم تر، همگان را به خواب ابدی فرو برد؛ خوابی برخاسته از غفلت و فراموشی پروردگار.سالها از مرگ غافلین گذشت.
مادر را دیده ای که چه سان از فرزند نوخاسته اش چشم بر نمی دارد و هر جا که او گامهای سست و لرزانش را می گذارد، بی اختیار یک گام از او جلوتر می دود؟ کودک تازه متولد شده را دیده ای که هنوز هیچپناهگاهی نمی شناسد، چه سخت می گرید و بی تابی می کند و در پس او مادر و پدرند که از بی قراری کودک بی تابند؟
:: برچسبها:
امام زمان,
غیبت,
فراموشی,
مادر دلسوز,
,
[ ادامه مطلب ] |
و چیست آن حقیقت که پیر در خشت خام می بیند ولی جوان در آینه ی صاف و زلال زندگیش نمی بیند و نمی یابد؛ گویی غفلت و سرمستی چنان گریبان اش را گرفته که شه پر پروازِ درکش را شکسته است. و گاه زمان می گذردو شیطان همچنان به عهد شوم خود وفاداری می کند. عهد گمراه کردن و دور کردن از این حقیقت. و تنها آخرین تلنگر است که چشم حقیقت بین و پر پرواز آدمی را می گشاید؛ اما...
محمد بن حسن عسکری (عج) آخرین امام از امامان دوازده
گانه شیعیان است. در ١۵ شعبان سال ٢۵۵ هـ.ق در سامرا به دنیا
آمد و تنها فرزند امام حسن عسکری (ع)، یازدهمین امام شعیان ما است.
مادر آن حضرت نرجس (نرگس) است که گفته اند
از نوادگان قیصر روم بوده است. «مهدی» حُجَت، قائم منتظر، خلف صالح، بقیه الله،
صاحب زمان، ولی عصر و امام عصر از لقبهای آن حضرت است.